Magister Diodorus et pueri in schola sunt. Pueri tacent et magister recitare incipit.
“Medus, qui ad patriam suam Graeciam redire vult, in mare est cum amica sua Loydia. Medus laetatur quia dominum suum relinquit, sed Lydia tristis est quia ei multae amicae sunt Romae. Medus videt lacrimas labi de oculis Lydiae et eam complectitur.
Medus et Lydia vident fulgurem in caelo et deinde tonitrum audiunt. Caelum atrum fit, nam multae nubes obscurant solem. Magnus ventus fortiter flare incipit. Tempestas est.
Gubernator, qui in puppi sedet, videt mare turbidum fieri et navem magnibus fluctibus pulsari; ita iubet nautas iacere merces in mare.
Mercator, cuius merces in mare nautae iaciunt, tristis est. Aqua navem implet, ergo gubernator haurire aquam et iacere eam in mare iubet.
De caelum imber cadit. Lydia labitur, Medus sumere manum eius conatur sed illa in aquam cadit. Medus, qui servare amicam suam vult, in mare se iacet. Nautae invocant deum mari, Neptunum. Gubernator caelum intuetur et videt lucem solis: iterum caelum serenum fit. Praeterea mare tranquillum fit. Lydia et Medus, qui in mari sunt, possunt ascendere in navem.
Sole occidente, Medus et Lydia caelum intuentur et Medus, qui amica sua multum amat, ei osculum dat.”
Diodorus finem lectionis esse dicit, ergo pueri ad villas suas reddunt.
Alessia Schiariti (2F)